Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Bonum incolumis acies: misera caecitas. Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Satisne ergo pudori consulat, si quis sine teste libidini pareat? Duo Reges: constructio interrete. Bork Itaque his sapiens semper vacabit. Hoc loco tenere se Triarius non potuit.

Bork Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus. Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea translatum ad philosophos nostros esset. Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus. Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat?

Nec enim ignoras his istud honestum non summum modo, sed etiam, ut tu vis, solum bonum videri.

Cur ad reliquos Pythagoreos, Echecratem, Timaeum, Arionem,
Locros, ut, cum Socratem expressisset, adiungeret
Pythagoreorum disciplinam eaque, quae Socrates repudiabat,
addisceret?

Introduci enim virtus nullo modo potest, nisi omnia, quae
leget quaeque reiciet, unam referentur ad summam.

Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum? An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. Quare obscurentur etiam haec, quae secundum naturam esse dicimus, in vita beata; Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Utilitatis causa amicitia est quaesita.

Haec quo modo conveniant, non sane intellego.
Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum.
Praetereo multos, in bis doctum hominem et suavem, Hieronymum, quem iam cur Peripateticum appellem nescio.

Non enim, si malum est dolor, carere eo malo satis est ad bene vivendum.
De maximma autem re eodem modo, divina mente atque natura mundum universum et eius maxima partis administrari.
Venit enim mihi Platonis in mentem, quem accepimus primum hic disputare solitum;
Haec qui audierit, ut ridere non curet, discedet tamen nihilo firmior ad dolorem ferendum, quam venerat.
Eorum enim omnium multa praetermittentium, dum eligant aliquid, quod sequantur, quasi curta sententia;

Bork: Illo enim addito iuste fit recte factum, per se autem hoc ipsum reddere in officio ponitur.
Ita credo.: Minime vero probatur huic disciplinae, de qua loquor, aut iustitiam aut amicitiam propter utilitates adscisci aut probari.
Ergo, inquit, tibi Q.: Sed et illum, quem nominavi, et ceteros sophistas, ut e Platone intellegi potest, lusos videmus a Socrate.
Bork: Sint modo partes vitae beatae.
Easdemne res?: Tum, Quintus et Pomponius cum idem se velle dixissent, Piso exorsus est.
Si quae forte-possumus.: Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet.